Writing is the most fun you can have by yourself - Terry Pratchett

Auteur: Marlies Vaz Nunes (Pagina 16 van 17)

Therapeutisch schrijven

Bertha_Worms_-_Notícia_triste,_1921
Notícia triste (droevig nieuws)-Anna Clémence Berthe Abraham Worms, 1921

Je hebt een groot verdriet waarover je, om wat voor reden dan ook, moeilijk met anderen kunt praten. Of je kunt er wel over praten, maar merkt dat dat niet genoeg is. Om nou de mensen om je heen onder te dompelen in jouw verdriet, dat wil je natuurlijk ook niet. Er is een oplossing: je verdriet van je af schrijven. Dit kan op verschillende manieren.

Een dagboek bijhouden

Je schrijft regelmatig (dagelijks of wekelijks bijvoorbeeld) op wat er in je omgaat en waaraan je denkt. Doe dit zo precies en eerlijk mogelijk. Bedenk dat niemand deze woorden zal lezen; leef je uit.

Brieven schrijven

Rouw jij om het verlies van een dierbare? Probeer eens een brief naar deze overleden persoon te schrijven en vertel hem of haar wat je voelt en hoe je hem of haar mist. Krijg je tijdens het schrijven tranen in je ogen, hou ze dan niet tegen. Misschien barst je in huilen uit – laat de tranen lopen en ga dan verder met de brief. Als hij af is, kun je hem verscheuren, of bewaren.

Maak een ‘mooi’ dagboek

Het is ook een idee om een ander soort dagboek bij te houden dan bovenbedoelde. Voor dit mooie dagboek kun je een plakboek gebruiken of een map met losse bladen. Je kunt hierin, net als in het gewone dagboek, jouw gevoelens en gedachten opschrijven, maar er tevens tekeningen bij maken, of, als je niet kunt tekenen, er gepaste plaatjes of foto’s bij plakken. Eventueel kun je er zelfs de bovengenoemde brieven in plakken.

Zomaar gedachten

In plaats van een echt dagboek bij te houden, kun je in een schrift of boekje je dagelijkse gedachten opschrijven, die over jouw verdriet gaan, maar ook over andere zaken die je bezig houden.

Schrijf stukjes voor de site 120woorden

Omdat de site 120woorden openbaar is en veel mensen je stukjes zullen lezen, is dit geen optie voor degenen die hun schrijfsels en/of hun verdriet voor zichzelf willen houden. Vind je het niet erg dat anderen het lezen, of vind je het zelfs fijn, dan heeft die site enkele voordelen.

  • Het strakke regime – je stukje moet exact 120 woorden tellen! – vereist concentratie, waardoor je tijdelijk bent afgeleid van je verdriet.
  • Voor zo’n kort stukje kun je niet anders dan je op één enkel aspect van wat jou op dat moment bezighoudt toeleggen.
  • Andere schrijvers op die site zullen op jouw stukjes reageren, wat je troost kan geven

Hoe vaker hoe beter

Welke manier je ook kiest, je zult merken dat in het begin het opschrijven veel moeite zal kosten. Je durft misschien nog niet zo goed alles onder woorden te brengen. Maar als je doorzet, zal het steeds beter gaan en zul je steeds meer en vlotter je gedachten en gevoelens aan het papier kwijt kunnen. Probeer daarom elke dag wat te schrijven, al is het in het begin maar één regeltje. Hoe vaker je het doet, hoe beter het zal gaan. En door alles op te schrijven zul je je verdriet langzaam maar zeker verwerken, waardoor de spanningen verdwijnen en je je beter gaat voelen.

Waarom ik aan een hele serie tegelijk schrijf

Ik ben al een tijdje bezig met het schrijven van een serie verhalen voor de wat oudere jeugd (12+), met als beoogde titel: De andere waarheid. Ieder deel telt ongeveer 45000 woorden en heeft telkens een ander kind als hoofdpersonage. De rode draad door de verhalen is Wandor, die in deel 1 een jongen van zestien is, en in deel 5 een man van drieënveertig. Wandor heeft in ieder deel in meerdere of mindere mate invloed op het hoofdpersonage.

Ooit, in het grijze verleden, schreef ik een boek over die Wandor met diezelfde titel. Het telde 80000 woorden en er zaten leuke stukken in, maar in het geheel genomen was het toch echt van lage kwaliteit. Op een dag stelde iemand mij heel voorzichtig voor om er een kinderboek van te maken. Dat zette mij aan het denken en uiteindelijk kwam ik op bovenstaand idee. Omdat het oorspronkelijke verhaal zich over vele jaren afspeelde en in verschillende landen/streken, was het idee om het verhaal op te splitsen in een aantal delen met in ieder een ander kind als hoofdpersonage al snel gemaakt.

Ik schrijf de vijf delen alle tegelijk. Diverse mensen hebben mij gevraagd waarom ik dat zo doe en niet eerst deel 1 afmaak en alvast naar uitgevers stuur voor ik verder ga met de volgende delen. Daar heb ik de volgende redenen voor.

  1. Ik ken de rode draad van het verhaal al helemaal (het oorspronkelijke boek), waardoor ik weet waar ieder deel heen moet.
  2. Ik heb nooit eerder een serie geschreven, en wist daarom niet wanneer en of ik de volgende delen af zou krijgen. Ik ken de rode draad dan wel, maar voor ieder deel moet ik een ander hoofdpersonage verzinnen en een doel waarna die jongen of dat meisje streeft, en moet ik bedenken hoe Wandor daar dan weer een rol in zal spelen. Daarom wil ik alle delen af hebben voor ik überhaupt naar een uitgever ga zoeken.
  3. Omdat het verhaal zich in een andere wereld dan de onze afspeelt, moet ik af en toe namen verzinnen voor bepaalde dieren, planten, etenswaren e.d. Soms vind ik opeens een naam niet mooi meer en dan moet ik die in al die delen veranderen. Dat zou niet meer kunnen als deel 1 al gedrukt was. Ook andere aanpassingen in één deel kunnen invloed hebben op eerdere delen.
  4. De laatste maar niet minst belangrijke reden: ik heb geen haast en geniet van het verzinnen en het schrijven van deze serie.
« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 Marlies Vaz Nunes

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.